Postulleg kveðja á finnsku - og já, biðill á torginu

17. júní.

Ég hóf daginn á að fara í finnska messu. Skátarnir voru þar í stóru hlutverki, sem minnti mig á 17. júní-messurnar heima, en annars er einhverskonar trúarráðstefna í bænum svo það var allt troðið. Ég tók við postullegri kveðju á finnsku enda engin landamæri í guðshúsinu.

þegar ég labbaði niður á torgið var ég stoppuð af manni sem varð "fyr og flamme" þegar ég sagðist vera frá Íslandi. Hann bauð mér upp á kaffi og við sátum góða stund og spjölluðum saman. Það var ekki langt liðið á samtalið þegar hann spurði upp úr þurru hvort ég vildi giftast honum. Það hefur kannski spurst út að hér væri staddur snarvitlaus, íslenskur kvenmaður í karlaleit. (Sem er reyndar fjarri sanni því þetta karlavesen er bara í nösunum á mér.) En nú var komið að mér að hrista höfuðið dapurlega því þetta var einn af rónunum í Mikkelí. Hann átti pottþétt ekkert nema leppana sem hann stóð í og hundinn sem hann var með í bandi.  Ég hef alltaf laðað að mér utangarðsmenn og þessi mátti eiga að hann var skemmtilegur, vel upplýstur og glaður í bragði og talaði bæði sænsku og ensku. Maður verður samt að hafa einhvern standard, og rónar eru einfaldlega úti. Við kvöddumst þó með virktum og hann vildi senda árnaðaróskir til íslensku þjóðarinnar í tilefni dagsins og vara okkur í leiðinni við græðgi og eftirsókn eftir vindi. Svo mörg voru þau orð.

Svo fórum við Paiwi og co. á ströndina og eftir það í húsaleit. Susanni, sem er heimilisvinur fjölskyldunnar, er að leita sér að húsi. Við Paiwi erum í stökustu vandræðum með hana því hún er slegin blindu þegar nígerískur barnsfaðir hennar er annars vegar. Gaurinn vinnur ekkert, gengur í skrokk á henni annað slagið og síðasta útspilið var að hann væri hommi og vildi ekkert með hana hafa. Hann vill hinsvegar ekki skilja nema fyrir dágóða peningaupphæð. Susanni trúir því statt og stöðugt að hann eigi bara eitthvað bágt í sálinni og allt muni lagast þegar hún kaupir hús þar sem honum getur liðið vel!!!! Hún tekur að sjálfsögðu engum sönsum þó við Paiwi þrumum yfir henni. Það segir enginn konu í þráhyggjukasti að hún sé að tortíma sjálfri sér. Því miður.

En að allt öðru. Ég er með frábæra viðskiptahugmynd, ég sem hef aldrei átt bót fyrir rassgatið á mér og hef ekkert vit á peningum. Málið er sumsé að hér við eitt af hinum undurfögru vötnum er glæsilegt hús sem var fyrir ekki svo mörgum árum fimm stjörnu hótel. Það fór því miður á hausinn vegna lélegrar stjórnunar og var um tíma notað fyrir sómalska flóttamenn. Svo keyptu einhverjir Rússar það og láta það bara grotna niður. Hér er hinsvegar aragrúi ferðamanna og spurning hvort ekki væri ráð að kaupa  hótelið fyrir slikk af Rússunum. Finnarnir segja að maður eigi aldrei að treysta Rússa, ekki einu sinni eftir að maður hefur steikt hann í smjöri, en ég hef tröllatrú á að Íslendingar gætu dílað við þá og gert þetta að stórbisness. Velti þessu svona upp ef einhver hefur áhuga.

Nú er hinsvegar gufubaðið tilbúið, svo og hrísvendirnir góðu, og því enginn tími til að skrifa meira að sinni.  

 

Athugasemdir

[Halla (IP-tala skráð) 25.6.2007 kl. 16:39]

Ég er game í bisness, pant vera hótelstýra! En já, fyrr má nú vera að eiga bágt í sálinni! Gerirðu þér grein fyrir hvernig það hljómar að eiga svo vondan mann að maður sér þann kost vænstan í stöðunni að kaupa handa honum hús? Ég er svo aldeilis hissa, maðurinn á ekki einu sinni skilið að búa í hundakofa! En jæja, áfram konur!

 Ástarkveðja frá öllum,

Halla !